Το πρώτο καράβι που γεννήθηκε δεν ήταν φτιαγμένο από ξύλο. Ούτε από σίδερο. Δεν ήταν καν υλικό. Γεννήθηκε σε κάποιον νου, μέσα στην φαντασία κάποιου που θέλησε να ταξιδέψει... γιατί τα ταξίδια που θέλουμε να κάνουμε ξεκινούν από την θέληση, την επιθυμία, τα όνειρα και την γνώση.
Σε αυτήν την εποχή σπανίζουν τέτοια καράβια. Εκατομμύρια ατσάλινα καράβια χαϊδεύουν τις θάλασσες· πόσα όμως ταξιδεύουν τις φαντασίες των ανθρώπων; Πόσα μικρά, χάρτινα καραβάκια κουβαλούν το μεγαλύτερο φορτίο;
Δύσκολα τα ταξίδια, πράγματι. Στάσεις πολλές, αναγκαστικές και μη· τρικυμίες μα και αέρηδες ευνοϊκοί· μια Ιθάκη ή και πολλές. Και συνεχώς και παντού κάποια Σκύλλα, κάποια Χάρυβδη θα σε εμποδίζει. Μα συνεχώς και παντού το καράβι της φαντασίας θα συνεχίζει.
Από Δευτέρα ξεκινάμε πάλι. Και πάλι με καπετάνιο τα παιδιά, με χάρτη την φαντασία τους, με δράση ομαδική, με συνέταιρο την φύση και τον -φυσικό- κόσμο γύρω μας.
Καλό ξεκίνημα, γεμάτο στόχους, φαντασία, επιθυμία και γνώση, με σεβασμό στην φύση, με σεβασμό στον (συν)άνθρωπο.
